Ik was altijd heel erg yang, in mijn hoofd maar ook in doen en laten. Ik werkte jarenlang in de accountancy, altijd in mijn hoofd en altijd presteren. Altijd onder tijdsdruk werken, want je moest je uren verantwoorden en tijd is geld. Werk waarbij je je hoofd erbij moest houden en als vrouw moest je eigenlijk nog beter presteren dan de mannelijke collega´s want de accountancy was destijds echt een mannenwereld. Ook werd er veel overgewerkt en in je vrije tijd werd verwacht dat je je vakliteratuur goed bij hield en bleef studeren.
Toen ik moeder werd van mijn eerste dochter voelde ik dat ik niet meer paste in dit wereldje. Toch heeft het toen nog ruim 2 jaar geduurd voordat ik de stap durfde te nemen om mijn baan in de accountancy op te zeggen en meer thuis te zijn bij mijn dochter.
Ik denk dat mijn dochter op haar unieke manier mij uiteindelijk zover heeft gekregen.
Ik werd opnieuw zwanger van een 2e dochter en op mijn 36E verjaardag werd onze dochter geboren. Alles klopte aan dit mooie meisje alleen haar hartje niet….
Wat een moeilijke tijd was dit, niet alleen voor mij maar voor ons hele gezin. Ik voelde me verantwoordelijk, misschien zelfs ook wel schuldig, als moeder denk je dat je kind veilig is in je buik en ik had echt het gevoel dat ik gefaald had.
Ik wilde het voor mijn oudste dochter zo goed mogelijk doen, zodat ze later niet zou terugkijken op een verdrietige jeugd. Dus al mijn emoties stopte ik weg, verdriet liet ik niet echt toe, ik ging gewoon door. Vond dat ik sterk moest zijn. Schouders eronder en door.
Een jaar later werd ik opnieuw zwanger. Ik vond het heel spannend maar ik was ook zo blij en dit kindje was zo welkom. Ik had ook heel sterk het gevoel dat dit kindje er echt voor had gekozen om bij ons gezin te komen. Ik had vertrouwen in deze zwangerschap omdat de energie van dit kindje zo sterk en positief voelde.
De bevalling was niet echt een bevalling volgens de boekjes. Omdat ik geen volledige ontsluiting kreeg en de weeën heel heftig waren werd er voor een keizersnede gekozen. Op het moment dat mijn zoon via de keizersnede werd geboren kreeg ik een hartstilstand. Mijn zoon kreeg het leven en op dat moment gaf ik het leven. Er was paniek op de OK, mijn buik lag nog open, ik werd gereanimeerd, mijn zoon was nog op deze kamer en mijn man werd weggestuurd. Mijn man had geen idee of ik het zou halen. Uren later kreeg hij het bericht dat ik het gehaald had, op de IC lag maar niemand wist hoe ik eruit zou komen.
Ik kwam na 2 dagen weer bij en had werkelijk geen idee wat er gebeurd was. Ik lag daar met allerlei slangetjes en apparaten om me heen en snapte er niks van. Mijn man heeft het toen heel rustig uitgelegd en ook verteld dat ik moeder was geworden van een prachtige zoon.
Ze brachten mijn zoon bij me en ik was zo trots op hem en tegelijkertijd voelde ik weer dat gevoel van falen….ik was er niet voor hem toen hij net geboren was en mij nodig had…
Ik heb moeten knokken om er weer bovenop te komen en voor emoties, verdriet was echt geen tijd. Het was een tijd van overleven, doorgaan, niet achterom kijken maar voorruit. Het was niet makkelijk, met een lichaam dat zo zwak was, 2 kleine kinderen (mijn zoon wilde ook alleen maar bij mij zijn, lijfelijk contact hebben, ik kon hem nooit even in de box of bed leggen) een man die zijn best deed maar tegelijkertijd ook zijn bedrijf aan de gang moest houden. Ik werd heel hard voor mezelf omdat ik altijd in de overlevingsmodus, vechtmodus zat. Liefde voor mijn kinderen en man was er genoeg maar voor mezelf niet.
Die hardheid voor mezelf uitte zich later ook in extreem sporten, crossfit, hardlopen, krachttraining. Altijd over mijn grenzen gaan, fysieke pijn voelen, want dan werd je immers sterker.
Toch begon ik in deze tijd wel met een eerste yogadocentenopleiding omdat ik voelde dat er echt iets moest veranderen. Tijdens deze opleidingsdagen voelde ik alleen maar weerstand. Het was zo soft, zo vriendelijk, zo zacht voor jezelf. Ik kon dat nog niet toelaten, zover was ik nog niet. Ik heb wel 100 x gezegd dat ik met de opleiding zou stoppen, maar ik deed het niet. Ik volgde trouw alle opleidingsdagen.
Mijn lichaam begon steeds meer pijn te doen, gaf signalen af, maar ik negeerde alles, ging gewoon door met zware trainingen.
Totdat mijn lijf zei, stop nu is het klaar! Ik kreeg zoveel pijn in mijn rug dat ik niks meer kon. Dag en nacht had ik vreselijke pijn. Ik kon niks meer, bewoog me als een oude vrouw. Sliep niet van de pijn en sporten was in een klap voorbij.
Natuurlijk ben ik bij alle specialisten, therapeuten en wat je ook maar kunt bedenken geweest. Maar niemand kon me helpen. Totdat een collega yoga docent tegen me zei, misschien moet je het gewoon maar laten, niet naar een oplossing zoeken, maar gewoon in rust proberen te accepteren hoe het is. En ik stopte met bezoeken van al die specialisten en therapeuten. Deed dagelijks of soms wekelijks wat yinyoga en liet het daarbij. En ik begon weer te voelen, maakte weer contact met mijn lichaam en werd zachter naar mezelf toe. Ik ademde naar de pijnlijke plekken, voelde langzaam dat er wat ruimte kwam en zachtheid. En langzaam ‘ontdooide’ ik. Het kwartje begon te vallen.
De zachtheid die ik eindelijk toe mocht staan naar mezelf, dat was wat yin yoga mij leerde. Geen verwachtingen hebben maar gewoon accepteren van wat er is. Het hoeft niet beter, het is gewoon goed zoals het is. En door dat toe te laten kreeg mijn verdriet en mijn emoties ook weer de ruimte, want yin werkt niet alleen op fysiek gebied, het werkt ook op diepere niveaus. Alles wat ik in al die jaren vast had gezet kreeg de ruimte. Alsof je al jaren een te strakke spijkerbroek draagt en deze eindelijk mag uittrekken.
En dat is wat yin doet. Het zorgt ervoor dat je verbinding maakt met je lichaam. Dat je je grenzen weer gaat voelen en respecteren. Dat je jezelf accepteert, precies zoals je bent. Het intrigeerde mij enorm en ik heb mij gespecialiseerd in Yin Yoga. Omdat ik zelf weet en gevoeld heb wat Yin Yoga voor je kan doen. Iedereen heeft zijn of haar struggles en rugzakje om mee te dragen. Deze zachte vorm van Yoga helpt niet alleen om je fysiek beter te voelen, het helpt ook om je rugzakje af en toe te legen. Ook Yoga Nidra ontspant en heelt op een diep niveau. D
En nu ben ik zelf yogadocente en ik zie het als mijn missie om jou kennis te laten maken met deze zachte vormen van yoga. Yin Yoga en Yoga Nidra. Zodat jij ook de zachte kant in jezelf mag ontdekken en omarmen. Dat je gewoon mag zijn zoals je bent. Dat je vrede hebt met alles wat er en wie je bent. Dat je thuis komt bij jezelf…